Ο AΠΟΗΧΟΣ ΜΙΑΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ

Σημ: Το παρακάτω κείμενο αναφέρεται στην, ξαφνική για πολλούς, υποψηφιότητα ενός ανεξάρτητου συμφοιτητή μας στις εκλογές για την ανάδειξη της επιτροπής που διαχειρίζεται την εκδρομή της Τεχνικής Γεωλογίας του τρίτου έτους.

Η απόφαση ήταν αυθόρμητη, και έγινε λίγες μόνο μέρες πριν την τελική ψηφοφορία, αλλά είχα πλήρη γνώση των ευθυνών που με περίμεναν. Είχα αποφασίσει ότι στην (απίθανη) περίπτωση που η επιτροπή κατέληγε να με περιέχει θα έδινα όσο χρόνο και κόπο χρειαζόταν ώστε να γίνει η εκδρομή όσο μπορεί καλύτερη. Δεν ήταν ένα πυροτέχνημα εντυπωσιασμού, όσο μια απόφαση να κινηθώ εκτός κανόνων, αυθόρμητα και με το χέρι στην καρδία, ώστε να απομυθοποιήσω όσο γίνεται ένα θεσμό και μια διαδικασία εκ φύσεως παραταξιακή. Αποφάσισα να μην παίξω με τους κανόνες της διαφήμισης ή της αυτοπροβολής, δίνοντας βάρος στη συμβολικότητα του εγχειρήματος: στην παρουσία ανένταχτου, ενεργοποιημένου κόσμου στις πολιτικές διαδικασίες της σχολής. Δεν ‘γνώρισα’ παραπάνω κόσμο από αυτόν που ήδη ήξερα, ούτε ‘κέρασα’ και έκανα πομπώδεις-ικετευτικούς λόγους προς τους πιθανούς ψηφοφόρους, περιοριζόμενος σε μερικά λόγια σε όσους γνώριζα καλύτερα, με συνέπεια η εφορευτική επιτροπή αλλά και φίλοι μου να χρειάζεται αρκετές φορές να…αναλύσουν τη φυσιογνωμία μου προκειμένου να καταλάβει ο κόσμος ποιος ήμουν.