Θέλει θάρρος να φεύγεις από την Ελλάδα…

Εμπνεύστηκα από το παρόν άρθρο, το οποίο παίρνει θέση στο brain drain που αντιμετωπίζουμε: http://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/26215. Δ Όσοι φύγατε από την Ελλάδα, λοιπόν, είστε λιγόψυχοι. Θέλει περισσότερο κουράγιο να μένεις εδώ. Συμφωνώ και εγώ με αυτή την άποψη, και θα ήθελα να το αναλύσω με το δικό μου άρθρο-response (η ελαφριά παραλλαγή του ονόματος εξυπηρετεί απλά συγκριτικούς σκοπόυς, επ’ουδενί δεν μειώνω ή ειρωνεύομαι τον original συγγραφέα. Απλά ήθελα να γράψω ένα άρθρο-καθρέφτη της αντίθετης άποψης):

Από την Λόλα Πιλίτη

«Σε αυτή τη χώρα δε μπορεί να ζήσει κανένας πια!»  

Πόσες φορές ακούσαμε αυτή τη φράση και μάλιστα συνοδευόμενη από μια άλλη, «το μόνο που μένει στους νέους που μπορούν ακόμα είναι να σηκωθούν να φύγουν, για οπουδήποτε εκτός από δω». Παχιά λόγια, δακρύβρεχτα, έχουν τη στόφα από τη μετανάστευση των 60s τη σκληρή, αρέσουν στον κόσμο. Είναι και κάτι σαν αστικός μύθος που αναμασάται: όλοι το λένε, λίγοι το μπορούν. Κυρίως γιατί τα πράγματα έξω και αυτά δεν είναι καθόλου καλά, «δε μας θέλουν». Χωρίς κάποιο ισχυρό χαρτί, χωρίς κάποια εκπαίδευση, με αυτή την ημιμαθή κατάσταση αδράνειας δηλαδή στην οποία οι περισσότεροι είχαν προσαρμοστεί να συμπεριφέρονται επαγγελματικά και προσωπικά εδώ οι ξένοι δεν ενδίδουν.

Μόνη λύση φαντάζει λοιπόν η αυτοεξορία, αλλά δεν είναι εύκολη. Το χε πει και ο Παυλίδης άλλωστε: να ρίξεις μαύρη πέτρα και να φύγεις για πάντα, αλλά να πας που; Το κοντέρ βέβαια δεν είναι τερματισμένο, δεν τερματίσθηκε ποτέ και καλύτερα να μείνει στα τριάντα, εδώ μπορεί να είναι σκατά, αλλά το δίχτυ, η οικογένεια, οι φίλοι αντέχουν ακόμη. Που να μπαίνεις στη λούμπα να φεύγεις τώρα, να προσπαθείς να ριζώσεις σε ξένο έδαφος. Ξέρεις και τις ιστορίες των φίλων σου, πόσο ολομόναχοι νιώθουν, πόσο τους εξαντλεί η ρουτίνα και ο  καιρός, πόσο παγωμένα και ειρωνικά τους συμπεριφέρονται. Δεν είναι τόσο ρομαντικό όσο ακούγεται, σκέφτεσαι: όλοι το λένε, λίγοι το τολμάνε. Οι περισσότεροι το μετανιώνουν.

Είναι βέβαια και το άλλο: το να μένεις εδώ είναι αυτοκαταστροφικό, είναι όμως και πολύ θετικό,από μία πατριωτική σκοπιά. «Αν μείνω εδώ θα προσπαθώ για το καλύτερο», λες, «με το μικρόκοσμό μου θα αλλάξω τη χώρα». Ωραία σκέψη, όμορφη, σε γαληνεύει. Βολική. Θα παλέψεις εδώ, θα αντέξεις. Μέχρι να προσπαθήσεις να πιάσεις δουλειά,  παίρνεις 700 μεικτά,  σου φεύγουν τα μισά στο ταμείο και στους φόρους. Δεν έχεις να βάλεις πετρέλαιο φέτος, τη βγάζεις με μία αλογόνου, «θα αντέξω όμως», λες, «σου έμεινε η ελευθερία να μένεις σπίτι σου». Το σπίτι σου είναι ένα μπετονένιο κλουβί στην Κυψέλη. Δεν έχεις λεφτά να φύγεις, θες να φύγεις. Ο μικρόκοσμός σου πρέπει να αντέξει. Απολύθηκες. Έχεις όμως ωραίες ιδέες, «καινοτόμες» τις λένε στα κανάλια. Η άδεια που περίμενες για την επιχείρησή που έστηνες βέβαια δε βγαίνει, έχει αργήσει έξι μήνες, «αν είχες κάποιον μέσα θα ήταν καλύτερα τα πράγματα» σου λένε. Όλα έχουν σταματήσει, η αδράνεια είναι τεράστια. Αλλά είσαι πεπεισμένη, προσπαθείς, προσπαθείς για το καλύτερο. Και ο Σίσυφος προσπαθούσε.

Παράλληλα ακούς τους φίλους σου, θυσίασαν πολλά, έρχονται δύο εβδομάδες στη χώρα, τα πάνε όμως καλύτερα. «Αν το θέλεις και το παλεύεις, έχει ευκαιρίες έξω». Οι περισσότεροι έχουν δουλειά, κάποιοι έκαναν οικογένεια. Κτίζουν τη ζωή τους. «Είναι προδότες», σου λένε όμως οι φίλοι στο καφέ που κάθεστε κάθε μέρα, «δεν έκατσαν εδώ να δουλέψουν. Επέλεξαν την εύκολη λύση της φυγής. Είναι λιποτάκτες». Οι ίδιοι βέβαια έχουν ακόμη το πόστο στο γραφείο του δημάρχου, δεν τους αγγίξανε. Είναι από γνωστό τζάκι. «Κάναμε αγώνα για να σώσουμε το δημόσιο», άλλωστε σου εξηγούν, «για να μην απολυθούν οι συνάδελφοι». «Τα δικαιώματά μας».  «Ο αγώνας μας». Κάδρο αριστεροσύνης για το μικρόκοσμό τους, για το δικό σου μικρόκοσμο, τον γκρεμισμένο στον οποίο πιστεύεις ακόμη, μόνο λόγια θολής αλληλεγγύης.

Εσύ είσαι ακόμη άνεργη. Οι γονείς σου αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα, η σύνταξη έφυγε. Υπάρχουν προβλήματα, ο ΕΟΠΥΥ δε βοηθάει, οι γιατροί είναι λίγοι. Στο νοσοκομείο πληρώνεις τις γάζες. Προσπαθούν. Προσπαθείς. Επιμένεις. Απέναντι βρίσκεις ένα τεράστιο τοίχο, έχει την ίδια σάρκα με εσένα. Απέναντι, σκέφτεσαι, είναι η ίδια σου η πατρίδα. Σε ξερνάει, σε πεθαίνει. Θέλαμε, σκέφτεσαι, να μείνουν οι καλύτεροι. Μένουν μόνο οι ημέτεροι. Δεν πειράζει, λες, τουλάχιστον κάνω το καθήκον μου, δεν την πρόδωσα. Θα την ξανακάνω υγιή, όμορφη και ηλιόλουστη. Θα μοιάζει με ποίημα του Ελύτη, τους λες. Ο απέναντι μειδιάζει, «τι ρομαντικές μαλακίες λες πάλι, σκέτη θολοκουλτούρα είσαι ρε Λολάκι. Σε κόβω για ΣΥΡΙΖΑ».

 

Παρ’τα με την ψιλή

Για πάμε ένα μικρό ασφαλιστικό quiz.

1.) Μπορεί το ΤΣΜΕΔΕ να μας κάνει ζόρικες κρατήσεις κάθε μήνα αλλά μας εξασφαλίζει μία καλή σύνταξη όταν θα γεράσουμε και θα θέλουμε επιτέλους να ζήσουμε τα νιάτα, έτσι δεν είναι;

Η απάντηση είναι ΛΑΘΟΣ, και την έχουμε καλύψει εκτενώς σε προηγούμενα άρθρα. Με το νέο ασφαλιστικό, η δική μας γενιά (όσοι βγαίνουν τώρα ή βγήκαν πρόσφατα στην αγορά εργασίας δηλαδή), μπορεί να σκάνε περίπου τα ίδια με όσα έσκαγαν και προηγουμένως (~170 ευρώ το μήνα, τα οποία, ούτως ή άλλως είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν κάθε μήνα, μιας και ο μηχανικός δεν είναι…ποτέ άνεργος (!) ), αλλά θα πάρουν μία σύνταξη…λαϊκή, της τάξης των 550-600 ευρώ (πάντα με τα σημερινά δεδομένα). Ξεχάστε τις πολυτελείς συντάξεις λοιπόν, μετά από μία ζωή κρατήσεων θα τα βγάζετε-δε θα τα βγάζετε βόλτα. Με το σημερινό status επίσης ξεχάστε ακόμα πιο μεγάλες πολυτέλειες, όπως εφάπαξ και τα συναφή. Το ταμείον είναι μείον.

2.) Οκ, αλλά τουλάχιστον το ΤΣΜΕΔΕ (και η συνακόλουθη μετεξέλιξή του σε ταμείο επιστημόνων) είναι από τα πιο εύρωστα και υγιή ταμεία. Μπορεί να μην παίρνουμε και πολλά, θα είναι όμως σίγουρα!

Και εδώ η απάντηση είναι ΛΑΘΟΣ. Θα ήταν σωστή αν είχαμε χρησιμοποιήσει παρελθόντα χρόνο: το ΤΣΜΕΔΕ ΗΤΑΝ από τα πιο υγιή και εύρωστα ταμεία. Θεωρούταν μάλιστα ως ‘το πιο υγιές ταμείο της Ευρώπης’, με πολύ μεγάλο αποθεματικό και περιουσιακά στοιχεία. Θεωρούταν όμως, και δεν είναι καθόλου σίγουρο κατά πόσο θα εξακολουθήσει να θεωρείται. Γιατί; για τον απλούστατο λόγο που δεν έχουμε πάρει ακόμα πρέφα, ότι το ΤΣΜΕΔΕ είναι από τα ταμεία με τη μεγαλύτερη έκθεση απέναντι στα ελληνικά ομόλογα. Για την ακρίβεια, τρομακτικά μεγαλύτερη έκθεση σε σχέση με άλλα ταμεία, όσον αφορά το ποσό των επενδύσεών του (~5 δις. ευρώ). Ξέρετε, τα ελληνικά ομόλογα είναι αυτά που οσονούπω κουρεύονται με το PSI, ώστε να σωθεί οι χώρα. Όσοι έχουν επενδύσει βέβαια στα ίδια τα ελληνικά ομόλογα είναι εκτεθειμένοι, μιας και το PSI ουσιαστικά δηλώνει αδυναμία αποπληρωμής, άρα είναι μία μορφή ελεγχόμενης πτώχευσης απέναντι στους πιστωτές. Οι μόνοι που δεν είναι εκτεθειμένοι απέναντι σε αυτή τη διαδικασία είναι οι τράπεζες, στις οποίες ο νομοθέτης παρέχει μαξιλαράκι ασφαλείας. Ένα μαξιλαράκι ασφαλείας που απουσιάζει ως δια μαγείας από τα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν πάρε-δώσε σε ελληνικά ομόλογα.

Και ποιό ακριβώς είναι το πρόβλημα; ένα ακόμα ωραίο άρθρο θα  μας διαφωτίσει:

Με διαθέσιμα περί τα 5-6 δισεκατομμύριαψευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδος και περί τα 2 δισεκ. ευρώ υπό τη δική του διαχείριση, το Ταμείο Επιστημόνων που προήλθε από τη συνένωση τριών από τα υγιέστερα ασφαλιστικά ταμεία, του ΤΣΜΕΔΕ (μηχανικοί) του ΤΣΑΥ (υγειονομικοί/γιατροί) και του Ταμείου Νομικών, ήταν από τα ελάχιστα ταμεία που μέχρι την προηγούμενη Πέμπτη μπορούσε, παρά την κρίση των τελευταίων δύο χρόνων να θεωρηθεί ότι παραμένει υγιές, λόγω των υψηλών αποθεματικών και της μεγάλης περιουσίας του.

Εκ των τριών το ΤΣΜΕΔΕ, το ταμείο των μηχανικών, υφίσταται διπλό κούρεμα και από το υγιέστερο ταμείο της Ευρώπης, όπως είχε χαρακτηρισθεί στο παρελθόν, διατρέχει σήμερα τον κίνδυνο να μείνει με το 1/3 της συνολικής αξίας των επενδύσεων του!

Το ΤΣΜΕΔΕ, ως θεσμικός επενδυτής, με μεγάλα ταμειακά διαθέσιμα στην Τράπεζα της Ελλάδος, η πλειοψηφία των οποίων στο πλαίσιο της διαχείρισης της ΤτΕ έχει μετατραπεί σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια ελληνικού δημοσίου, μετά το κούρεμα θα μείνει με το 50% της αξίας των διαθεσίμων του που προέρχεται από τις εισφορές των ασφαλισμένων.

Ταυτόχρονα το ΤΣΜΕΔΕ, είναι ο βασικός μέτοχος της Τράπεζα Αττικής στην οποία ελέγχει το 43% των μετοχών. Η Τράπεζα Αττικής μπαίνει στο πρόγραμμα του κουρέματος και όπως όλες οι τράπεζες, ή θα πρέπει να προχωρήσει σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της άμεσα ή θα πρέπει να προσφύγει στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προκειμένου να καλύψει τις απώλειες από το κούρεμα των ομολόγων που διατηρεί στο χαρτοφυλάκιό της.

Δεδομένου ότι ο βασικός μέτοχος είναι ασφαλιστικό ταμείο, το οποίο θα υποστεί ζημιά και από τα ομόλογα που κατέχει, οι δυνατότητες να συμμετάσχει σε μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας Αττικής είναι εξαιρετικά περιορισμένες έως ανύπαρκτες.

Τι λέει η διοίκηση του ΤΣΜΕΔΕ όμως για όλα αυτά; επιρρίπτει ευθύνες στην Τράπεζα της Ελλάδος, που μετέφερε ένα σημαντικότατο τμήμα του αποθεματικού σε ελληνικά ομόλογα χωρίς , λέει, την έγκρισή της (!).

Ένα περιεκτικό σχόλιο στο Buzz δίνει πολύ συνοπτικά την εικόνα της κρίσης στο ταμείο μας:

«Σήμερα, το ΤΣΜΕΔΕ, το οποίο είχε χαρακτηριστεί ως το υγιέστερο ταμείο της Ευρώπης, υφίσταται διπλό κούρεμα και διατρέχει τον κίνδυνο να μείνει με το 1/3 της συνολικής αξίας των επενδύσεων του. Πιο συγκεκριμένα, ως θεσμικός επενδυτής, με μεγάλα ταμειακά διαθέσιμα στην Τράπεζα της Ελλάδος, η πλειοψηφία των οποίων στο πλαίσιο της διαχείρισης της ΤτΕ έχει μετατραπεί σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια ελληνικού δημοσίου, μετά το κούρεμα θα μείνει με το 50% της αξίας των διαθεσίμων του που προέρχεται από τις εισφορές των ασφαλισμένων.»

Άξια προσοχής είναι επίσης η συζήτηση στο forum michanikos.gr . Αξίζει πιστεύω να τα δείτε, για να μη δηλώσετε αγνώμονες, κοιμισμένοι ή παραπλανημένοι όταν έρθει η ώρα του υπολογισμού καθιζήσεων κατά Poulos.

Εποχές Βαρβάρων

Πρόσφατα είδα μία εκπομπή αφιερωμένη σε υπόγειες κατασκευές. Πιο συγκεκριμένα, αναφερόταν σε κατασκευές που υλοποιήθηκαν κατά τον μεσαίωνα. Ο παρουσιαστής αναφέρθηκε, για το καλό της ροής της εκπομπής, στην μετάβαση από τους ρωμαίους στους βαρβάρους. Μέχρι και την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκαρατορίας, κατασκευάστηκαν μεγάλα έργα υποδομής , αρκετά από τα οποία είχαν αναφερθεί σε προηγούμενες εκπομπές. Όμως μετά την επέλαση των βαρβάρων, όλα αυτά κατέρρευσαν είτε λόγω άμεσων καταστροφών από τους εισβολείς, είτε λόγω έλλειψης συντήρησης από τους μηχανικούς.Έτσι όλη αυτή η τεχνολογία που είχε αναπτυχθεί από τους Ρωμαίους και τα παραδείγματα αυτής,  χάθηκαν. Χρειάστηκαν πάρα πολλά χρόνια για να αναπτυχθούν ξανά αυτά τα συστήματα και η σχετική επιστήμη, σχεδόν από το μηδέν. Και η Ευρώπη, σε συνδιασμό με την μόνη δυνατή επιρροή αυτή της εκκλησίας, βυθίστηκε στο σκοτάδι.

Σήμερα λοιπόν, ανέφερα στον πατέρα μου αυτή την παρατήρηση, το κενό δηλαδή που παρουσιάστηκε από τους Ρωμαίους μηχανικούς στις μετέτέπειτα γενιές και πως αυτό επηρέασε την εξέλιξη της ιστορίας. Και μου είπε κάτι που παρατηρώ και γω στην σημερινή Ελλάδα αλλά δεν είχα συνδέσει με το ιστορικό παράδειγμα.

Το ίδιο πράγμα κινδυνεύουμε να δούμε και στη χώρα μας. Εδώ και περίπου δύο χρόνια δεν γίνονται τεχνικά έργα στην Ελλάδα. Και λογικά, με τέτοιους μαλάκες που έχουμε μπλέξει, που τους ενδιαφέρουν μόνο τα νουμεράκια, δεν πρόκειται να γίνουν για πολύ καιρό ακόμα. Αυτό, στον τεχνικό κόσμο πέρα από την οικονομική δυσπραγία έχει και ένα άλλο, ύπουλο αποτέλεσμα.

Άμα δεν υπάρχει πράξη, δεν υπάρχει εξέλιξη. Και άμα δεν υπάρχει εξέλιξη, ή θα ξεχάσεις αυτά που έμαθες ή θα αναγκαστείς να πας κάπου αλλού που θα υπάρχει εξέλιξη. Ήδη γνωρίζουμε όλοι τεχνικά γραφεία μεγάλης κλίμακας για τα ελληνικά δεδομένα, που έχουν αποδεκατιστεί. Όσοι πιστεύουν ότι σε κανά χρόνο- δύο που θα υπάρξει κανά έργο, το γραφείο θα ανασυσταθεί  αλώβητο στο τσάκα τσάκα, είναι τουλάχιστον γελοίοι. Αυτά τα γραφεία μέσα στα χρόνια ανέπτυξαν δομές, έμαθαν τεχνολογίες, επένδυσαν στην εξειδίκευση ίσως και σε μηχανήματα, κάποιοι έστησαν λογισμικά. Και όλα αυτά αναπόφευκτα θα διαλυθούν. Και πάλι θα αναγκαζόμαστε να φέρουμε απ’ έξω τον κάθε καραγκιόζη για να μας δώσει τα φώτα του… τα οποία σβήσαμε μόνοι μας γιατί το «φως», κοστίζει…

Προβλέπονται λοιπόν, εποχές σκοτεινές, εποχές βαρβάρων…

Να ζήσουμε, να το θυμόμαστε…

Εναν τρόπο είχα και γω για να ενημερώνομαι για τα θέματα των μηχανικών. Καθε εβδομάδα ερχόταν σπίτι το ενημερωτικό δελτίο του ΤΕΕ! Το διάβαζα στο σαλόνι, στην αυλή, ακόμη και στην τουαλέτα! Αν το προλάβαινα βέβαια, γιατί συνήθως το καβάντζωνε η μάνα μου, η οποία μάλιστα δεν είναι μηχανικός! Βλέπαμε καμια ειδησούλα, κανά αρθράκι για το τι έγινε σαν σήμερα, καμια αγγελία, κανένα άρθρο αφιερωμένο στο έργο και τη ζωή κανενός παλιού μηχανικού (ναι, ναι, υπάρχουν και άλλοι παλιοί μηχανικοί πέρα από το Τάσιο!), καμιά προκύρηξη. Τώρα πρέπει να κουβαλάμε παντού το πισί.Λες και όλοι μπορούν να διαβάσουν 60 σελίδες pdf. 

Βέβαια δεν θα μου λείψουν καθόλου οι παπαριές των παρατάξεων του ΤΕΕ (100 τευχη τα δικαιώματα των μεταλλειολόγων-δώσε πίσω την έδρα που σου έδωσε η παράταξη-οι ελ ερχονται να μας πλακώσουν-ζήτω ο τοπικιστής μηχανικός-κοίτα μαμά έκανα και γω παράταξη-κοίτα μαμά τώρα διασπάστηκα σε δέκα ίδιες). Μη σας πω ότι εκεί ήταν που μου ερχόταν τρελή έμπνευση στην τουαλέτα.

Ισως ισχύει ότι οι περισσότεροι δεν το άνοιγαν καν. Αλλά εγώ τί φταίω να στραβώνομαι στο πισί κάθε φορά;Θές να κάνεις οικονομία;Κόψε τις σελίδες των παρατάξεων και στείλτες στο σαιτ. Κανε 15ήμερη έκδοση. Ρώτα ποιοι θέλουν έντυπο και ποιοί όχι. Και άλλα πολλά…Ηλεκτρονικές εξελίξεις και πράσινα άλογα…

Αντε να ζήσουμε να το θυμόμαστε…

Επιχειρηματικό δαιμόνιο!

…η επιχειρηματική ιδέα κάνει την διαφορά…αυτή η ιδέα που θα δώσει το καλύτερο προϊόν, στην καλύτερη τιμή, στην καλύτερη ποιότητα, στον κατάλληλο χρόνο…

και ψάχνει να βρει την επιχειρηματική ιδέα ο Έλληνας manager/ιδιοκτήτης κατασκευαστικής/τεχνικού γραφείου…τί να κάνω για να βελτιώσω την απόδοση του γραφείου και να αυξήσω τα έσοδα;μήπως να βρω μια καλύτερη μέθοδο κατασκευής;μήπως να προμηθευτώ ένα πιο καλό λογισμικό;μήπως να κάνω καλύτερο χρονικό προγραμματισμό;μήπως να προμηθευτώ καλύτερα και φθηνότερα υλικά; Άντε ρε μαλάκα! Αυτά θέλουν δουλειά και ψάξιμο! Δεν λέμε καλύτερα στον μικρό μηχανικό να δουλέυει 12 ώρες την ημέρα+σάββατο, να δουλέυει και να πληρώνει το δικό του αυτοκίνητο, να μην του πληρώνουμε υπερωρίες και να του δίνουμε 3+60;*  Γλυτώνουμε ένα μισθό έτσι!Αυτή είναι η ιδέα!Μπράβο μου που την σκέφτηκα!Να θυμηθώ να μου δώσω μπόνους αποδοτικότητας!

Ρε μπας και να πάω μετανάστης..;

*σημείωση:επειδή αυτή η απόφαση έχει επιστημονικό υπόβαθρον, πρέπει , για να λειτουργήσει, να υπενθυμίζουμε συνέχεια στον υποψήφιο εργαζόμενο, ότι έξω έχει κρίση, είναι δύσκολα τα πράγματα.(τώρα πως έχει κρίση και εμείς δουλεύουμε 12ωρα…μαλάκες έχει, όχι κρίση)