Θα πήξεις (τα μπετά) ψαρούκλα..!

Πάνε χρόνια που τελείωσα τη θητεία μου αλλά που και που αναγκάζομαι να την θυμηθώ. Βλέπετε, δεν πήγανε όλοι οι φίλοι μαζί, αλλά πως τα καταφέραμε, όλο και κάποιος θα είναι μέσα. Πάνε 5 χρόνια, και αν βάλουμε και την θητεία του φίλου Θωμά, ακόμα περισσότερα, που βλέπω κάποιον να πηγαίνει στο Μηχανικό. Προσωπικά ήμουν στο Πυροβολικό, εξαρχής, και για τους λοιπούς φίλους μηχανικούς έχουμε και λέμε, Πεζικό, Πυροβολικό, Ειδικές Δυνάμεις, Διαβιβάσεις, Προεδρική Φρουρά, Τεθωρακισμένα. Αν βάλουμε και τα γνωστά κονέ που μας περιτριγύριζαν, έχουμε και αεροπορία+ναυτικό. Και από τόσους μηχανικούς, μηχανικό μόνο ένας, και αυτός χωρίς να έχει αποφοιτήσει! Και τώρα μετά από αυτά τα χρόνια μπαίνει ξανά κάποιος στο Μηχανικό. Βέβαια καλό θα ήταν να περιμένουμε μέχρι να απολυθεί, διότι, είναι νωρίς ακόμα, γίνονται διάφορα στο πούλμαν για την μετάθεση!  Και άντε και δεν πήγαμε Μηχανικό, οι γνώσεις δεν μπορούν να φανούν χρήσιμες παντου; Βεβαίως, σε έναν οργανισμό που τον διοικούν μυαλά, όχι πυροβολημένοι. Διότι που αναλωθήκαμε κυρίως; Κυρίως σε δουλειά γραφείου, που θα μπορούσε να την κάνει και ο τελευταίος κίτσος, για να μην κουράζονται τα μόνιμα παλικάρια της κάθε μονάδας να κάνουν την ούτως ή άλλως άχρηστη γραφειοκρατική εργασία. Οι πιο τυχεροί (ή και άτυχοι κατά περίπτωση) προσέφεραν κάποια στιγμή τις γνώσεις τους, κυρίως όμως για να ξελασπώσουν κανά καραβανά από κανά ημιυπαίθριο που κανόνιζε, ή για κανά άσχετο σχέδιο που άμα το έβλεπε μηχανικός θα γέλαγε με μαύρο δάκρυ που πήγαινε σε επίσης άσχετη υπηρεσία ( προφανώς με κάποιο αντάλλαγμα (ή όχι – εδώ είναι οι άτυχοι). Δηλαδή άσόβαρες ιστορίες. Να βλέπεις παιδιά ξυράφια, να κάθονται και να γράφουν άπειρες σελίδες ημερήσια διαταγή διότι έχει μεγάλη σημασία να είναι χειρόγραφη η καταγραφή του γεγονότος ότι πιάσανε τον τάδε να «ξεκουράζεται στα λουτρά σε ώρα μή προβλεπόμενη» ενώ στην πραγματικότητα είχε κάνει ένα ντουμάνι σαν το παλιό νέφος της Αθήνας εκεί μέσα. Κάποιοι βέβαια το είχαν πάρει χαμπάρι το κόλπο από νωρίς. Θυμάμαι μια σειρά, που όταν μας ρώτησαν ποιος ξέρει από μηχανήματα, αυτός έκανε τον ανίδεο. Ηθελαν κάποιον για το συνεργείο, αλλά δεν τους έκοβε να δουν τα στοιχεία του φαντάρου, λες και ήταν τα μυστικά του κράτους, και να τον τσιμπήσουν απευθείας (άλλα τζιμάνια από ‘κει). Η σειρά που την γλύτωσε ήταν Μηχανολόγος Μηχανικός! Τελικά τους έφαγε στη μάπα ένας ειδικός στις μηχανές, ένας ανειδίκευτος, απόφοιτος λυκείου. Ο μηχανολόγος την έβγαλε στα γραφεία, να κάνει τις διαταγές τις μονάδος. Ζωάρα..!Και καλά έκανε τελικά.

Βέβαια και γω που είχα προσφερθεί στην αρχή, σαν καλό ψάρι τις υπηρεσίες μου, ναααα (δεν το βλέπετε, αλλα με μουντζώνω). Δεν χρειάζεσαι για τίποτα σοβαρό εκεί μέσα. Μόνο για να γράφεις. Μόνο. Ένας χρόνος τότε, κάτι λιγότερο τώρα, πεταμένος χρόνος τελείως από επαγγελματικής πλευράς. Τις άλλες πλευρές δεν τις σχολιάζω, είναι θέμα του καθενός. Θα μπορούσε όμως ο στρατός να ανέβει ένα επίπεδο πάνω εκμεταλλευόμενος τις ικανότητές μας, και δεν θα βαριόμασταν και μεις έτσι. Αλλά αυτοί το μόνο που κοιτάζανε ήταν να κάνουμε ανούσια πράγματα, όπως αγήματα κάθε λίγο και λιγάκι και να ανακατέβουμε τις αποθήκες για να περάσει η ώρα. Και κυρίως να τους ξελασπώνουμε. Από κάθε λογής γκάφα που μπορούσε  να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Αυτά βέβαια ήταν περιορισμένα σαν γεγονότα σε πιο σοβαρή μονάδα, αλλά εκεί πια είχα παραδώσει τα όπλα. Φτάνοντας εκεί έκανα και γω ότι δεν ήξερα καν πως ανοίγουν ένα πισι. Με ανοιχτήρι μήπως;

Και όχι ότι οι άλλες ειδικότητες πήγαιναν καλύτερα…Μάγειρας στην ζωή, πυροβολητής στον στρατό, τραγουδιστής στη ζωή, πυροβολητής στο στρατό, οπτικός στη ζωή…ε τότε να σε κάνουμε μάγειρα!!! Μηχανολόγος; Και ο πρώτος πυροβολητής! Τοπογράφος ο κύριος; ότι πρέπει για σιτιστής! Και άλλα τέτοια ωραία. Και μην παραξενευτείτε, τόσους μηχανικούς διπλωματούχους, μόνο σε εκλογές του ΤΕΕ έχω δει ξανά μαζεμένους. Απορώ ποιούς βάζανε στο Μηχανικό.

Γι’αυτό κύριοι συμβουλή για το μέλλον…Αν μπορέσετε να τον αποφύγετε, κάντε το. Μπορεί να γίνετε υπουργοί κάποια μέρα, δεν ξέρετε. Αλλιώς, πάρτε τις γνώσεις σας, βάλτε τες σε ένα «κουτί» που θα το ανοίξετε όταν απολυθείτε, και αφεθείτε στο χάος του στρατού και απολαύστε το. Και προσέχτε να μην πάρετε δέκα κιλά, δεν φεύγουν με ΤΙΠΟΤΑ!