Ας μην διαφημίζουν το πτυχίο μας!

Η δύναμη της διαφήμισης είναι κάτι αναμφίβολα γνωστό, όχι λόγω της ενημέρωσης που προσφέρει, αλλά γιατί μέσα από την επανάληψη σε κάνει υποσυνείδητα να γνωρίζεις κάποια προϊόντα και επομένως να επιλέγεις αυτό που γνωρίζεις στα μαγαζιά, αν και πολλές φορές το πληρώνεις και ακριβότερα, γιατί ποιος θα πληρώσει τη διαφήμιση; Ένα δεύτερο θέμα είναι ότι συχνά εμείς οι Έλληνες προσπαθώντας να αναδείξουμε τους εαυτούς μας και μη τηρώντας τα κριτήρια που θα μας κάνουν να ξεχωρίσουμε, το πετυχαίνουμε μειώνοντας τους άλλους.

Τα δύο παραπάνω μπλέκονται σε μία διαφήμιση που ακούω συνέχεια στο ράδιο και κοντεύει να με πείσει ότι « τι σημασία έχει ότι ο Γιαννάκης της κυρίας που μιλά έχει πάρει πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού, ώστε η μαμά του να κεράσει τις φιλενάδες της, αφού ο Γιωργάκης της άλλης κυρίας στα δεκαπέντε του έχει δύο διπλώματα ξένων γλωσσών». Δεν θα πω τίποτα για τα διπλώματα των ξένων γλωσσών και σίγουρα είναι κατόρθωμα αυτό και αξίζουν συγχαρητήρια στο παιδί, αλλά δεν μπορεί μία διαφήμιση πανελλήνιας εμβέλειας να υποβαθμίζει έτσι το πτυχίο μας.

Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη: Το φοιτητικό κίνημα και όχι μόνο, προσπαθεί χρόνια να κρατήσει μια αξία στο πτυχίο μας! Βέβαια δεν ισχυρίζομαι πως ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών μπορεί να περάσει την υποβάθμιση του, αλλά σταδιακά χάνετε ο σεβασμός προς τους κόπους όσων σπουδάζουν στην κοινωνία. Προφανώς δεν υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει κατηγοριοποίηση μεταξύ σπουδαγμένων και μη, αλλά τουλάχιστον να μην τα απαξιώνουμε όλα! Και από την άλλη, όλοι γνωρίζουμε ότι οι Ελληνίδες μαμάδες είναι υπερβολικές με τα παιδιά τους και το θεωρώ πλεονέκτημα που ακόμα στην Ελλάδα οι σχέσεις της οικογένειας είναι σφιχτές, αλλά δεν το βρίσκω έξυπνο, ως θέμα διαφήμισης, να παίρνουμε ως δεδομένο την κακή μας συνήθεια για απλοποίηση και εξίσωση των πάντων. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη ακριβώς την υποσυνείδητη δράση της διαφήμισης.

Η σύγκριση των πτυχίων είναι αδύνατη, αφού είναι σύγκριση μεταξύ ανόμοιων πραγμάτων. Ίσως να είμαι υπερβολική και θέλω να αυξήσω την αξία του πτυχίου που παλεύουμε να πάρουμε (αν και εγώ δεν χρησιμοποιώ την δύναμη της διαφήμισης – επανάληψης – υποσυνείδητου). Ίσως ο διαφημιστής να μην ήξερε να κατηγοριοποιεί, αλλά πάντως διάλεξε εμάς (ξέρει να ξεχωρίζει!?!). Τον ευχαριστούμε, αλλά δεν θέλουμε μαύρη διαφήμιση.