Που να σας ανοίξουν το κεφάλι

Περπατώ εις την Αθήνα όταν ο λύκος δεν είν’ εδώ.

Και πάω να πάρω κάτι φάρμακα. Μπαίνω στο πρώτο φαρμακείο που βρίσκω. Ρωτάω πως να κάνω εφαρμογή του φαρμάκου και μου λένε άλλα αντί άλλων. Το ίδιο και στο επόμενο φαρμακείο.

Πάω σε κάποια εκδήλωση και καθώς είναι μακριά και αργά το βράδυ, παίρνω ταξί. Ο ταξιτζής αγνοεί που είναι η οδός/ η στάση του τραμ / η περιοχή γενικότερα. Μου λέει να τον πάω εγώ. Και αυτός και οι δύο επόμενοι.

Στην εθνική κορίνθου πατρών (και όχι μόνο εκεί), ουκ ολίγες φορές μας κλείνουν με το φορτηγό διάφοροι φορτηγατζήδες γιατί έτσι γουστάρουν.

Το συμβόλαιο για το σπίτι το κοιτά και το ξανακοιτά ο συμβολαιογράφος μας. Προσπαθεί να καταλάβει τί έγραψε και αν έχει ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ νόημα αυτό που έγραψε.

Και αναρωτιέμαι, όλοι αυτοί οι άκυροι,

 ο φαρμακοποιός που δεν είναι τίποτα άλλο παρά πωλητής με ποδιά γιατρού (στην καλύτερη των περιπτώσεων!)

ο ταρίφας με το χρέπι, που δεν ξέρει τους δρόμους, που καπνίζει μέσα στο αυτοκίνητο, μπορεί να βρωμάει, που να μην έχει επαφή με τον δρόμο είτε λόγω ωρών είτε λόγω ποτών.

ο φορτηγατζής ο βασιλιάς των δρόμων και των κρασπέδων με φαινόμενα πιο επικίνδυνα από αυτά του ταρίφα

ο συμβολαιογράφος που «κληρονόμησε» τα συμβόλαια κάποιου

και διάφοροι άλλοι της συνομοταξίας,

τί ΣΚΑΤΑ σχέση έχουν με τους μηχανικούς και μας βάζουν στο ίδιο καζάνι για τα κλειστά επαγγέλματα;

Και πάνω απ’όλα, αυτό το πανηγύρι που το λένε κυβέρνηση, πως τους φαίνεται λογικό να χάνονται όλοι οι φόροι όταν θα κόβουμε ότι μας γουστάρει; Για πλάκα δλδ , αν ποτέ σπάσουν την κατώτατη αμοιβή (επίσημα), η πρώτη απόδειξη που θα κόψω θα είναι για 0,01 ΕΥΡΩ. Ετσι, για πλάκα.

Μα ηλίθιοι τελείως.